Humanisme (levensbeschouwing)

Humanisme als levensbeschouwing, ook wel seculier humanisme of modern humanisme genoemd, is een moderne vorm van humanisme die de mens centraal stelt en uitgaat van de waarde van de mens (lat: humanus = 'menselijk'). Het humanisme gaat uit van rede, ethiek en rechtvaardigheid. Het houdt zich bezig met de vraag hoe mensen een aangenaam en gelukkig leven kunnen leiden. Daarnaast is men tegen het gebruik van het bovennatuurlijke en het spirituele om de moraal te bepalen en besluitvorming te beïnvloeden.

De term "seculier humanisme" is in de 20e eeuw ontstaan, om een duidelijk onderscheid te maken met "religieus humanisme". Het woord "humanisme" om een niet-christelijke levensbeschouwing aan te duiden raakte echter al in de tweede helft van de 19e eeuw ingeburgerd.^[1]

1. ↑ Joris van Eijnatten & Fred van Lieburg, Nederlandse religiegeschiedenis (herziene tweede druk 2006) 276. Hilversum: Uitgeverij Verloren.